De teerling is geworpen.....

De teerling is geworpen. De eerste bijeenkomst van de Kring Kostpleintje hebben we gisteren gehad. Meer dan 25 geïnspireerde buurtbewoners in opperbeste stemming bij elkaar voor de toekomst van zo’n 60 vierkante meter pal in het centrum van onze buurt. Voor de toekomst van het stukje grond, én voor de toekomst van de samenwerking met de stadsbestuurders. Voor vernieuwing én verbetering, de Weteringbuurt gaat voorop.

De toon die werd gezet was er een van ‘verantwoordelijkheid nemen’. Iedereen.  Dat moet verrassend én geruststellend zijn voor een overheid voor wie het altijd een grote zorg is dat ‘de burger’ géén verantwoordelijkheid neemt. En dat wantrouwen krijgt de overheid dan weer terug van de burger, die niet meer mee wil doen als toch niet naar hem geluisterd wordt. We gaan het meemaken. Voor zover wij kunnen zien zijn ‘burgers’ net mensen: ze nemen verantwoordelijkheid als ze verantwoordelijkheid krijgen. Verantwoordelijkheid geven en verantwoordelijkheid nemen. Een mooier begin voor de samenwerking is moeilijk denkbaar.

De gemeenschappelijk doelstelling waarvoor we die verantwoordelijkheid willen nemen werd geformuleerd als: “een functie/invulling vinden voor de ruimte van het Kostpleintje, die door alle betrokkenen gedragen wordt, en die bijdraagt aan een goed leven in de Weteringbuurt”. Een ruime doelstelling, maar voldoende richtinggevend aan het proces waarin we met alle betrokkenen samen willen werken aan een gemeenschappelijk plan, met een toegevoegde waarde voor de leefbaarheid in de Weteringbuurt.

Plannen maken begint met dromen: alles mag en alle ideeën zijn welkom. Woest, wild of wazig, scherp geformuleerd of simpel uitgedrukt, krachtige contouren of klunzige kreten….. in het stadium van dromen is alles toegestaan. Zodat we, luisterend naar elkaar, geïnspireerd raken en uiteindelijk tot concrete plannen kunnen komen. 

Het dromen is voor de volgende kringbijeenkomst, gepland voor donderdag 20 april. 

Een weldadig briesje was het dus, die nieuwe wind door de Weteringbuurt. Kracht 3 schat ik, een enkele maal afgewisseld met een stevige windstoot, hooguit windkracht 6. Er was een positieve atmosfeer en er zat een gemotiveerd gezelschap, dat aan het eind van de avond vergaderen (voortvarend geleid door Pieter van der Meché van het Sociocratisch Centrum Nederland) de eerste beslissingen ‘met consent’ had genomen. Álle deelnemers gaven hun goedkeuring aan de voorgestelde beslissingen. Het waren nog maar voorbereidende beslissingen in een langer proces, maar zij vormen wel de basis voor wat komen gaat. Mooi werk! 

Alles dus prima, maar toch hebben we hier en daar in de buurt klaaggeluiden kunnen beluisteren. De sociocratische methode zou alleen maar zijn voor mensen die er veel tijd aan willen/kunnen besteden.... Met andere woorden: hardwerkende mensen zijn de pineut, die hebben hier geen tijd voor en trekken aan het kortste eind.

Het is een manier van kijken.... maar het kan misschien ook anders. Zoveel tijd kost het niet en verder: besluiten nemen bij meerderheid (meeste stemmen gelden) is een vorm van 'tegen elkaar opboksen', besluiten nemen met consent is een manier van samenwerken. Je hoeft bovendien niet in de kring te zitten om toch mee te doen in het sociocratische proces. Geef je visie en je argumenten mee aan een buurtbewoner die wel tijd heeft om te komen. Het gaat erom dat alle gezichtspunten gehoord worden, en dat hoeft niet iedereen persoonlijk te komen verwoorden. Tijdens de eerste bijeenkomst zei iemand: "Laten we als kring ons mandaat waarmaken!" 

Voor ons staat het als een paal boven water dat, als je de ontwikkelingen in de wereld bekijkt, een keuze voor samenwerking het enige antwoord is. Te beginnen in de Weteringbuurt. Waarom ook niet?

Wij hebben dromen en wij hopen, u ook.

 

Gijsbert van de Lagemaat en Maartje Romme, Projectgroep Sociocratisch Experiment